Leśna historia

Minął czas urlopów, dobiegają cońca wyjazdy dzieci do Polski. Przyszedł czas nauki. Nieuznawany prez Mińsk Zwjązek Polaków nadąrża za trendami – w spolecznej szkole przy organizacji zaczyna się rok akademicki.

Wszystko gra, ale uczniowie (a to i osoby w średnim wieku) studiują język polski z jedynym celem. I ten cel – otszymanie „karte polaka”. Grupa Orechwo rozumie jak trzeba zarabiać pieniądze i zwiększać zyski. Oni wymyślają trzechmiesięczne kursy dla tych, kto idzie na rozmowę z konsulem w sprawie „karty” i reklamują ich. Ludzie myślą, że po skończeniu tych kursów u konsula stoprocentowo otszymają „karte”. Ale nie tak szybko. W ciągu trzech miesięcy nie można się nauczyć prawidłomemu korzystaniu z języka polskiego, alfabetyzacji, zapoznać się z kulturą kraju. Można tylko zapamiętać odpowiedzi na szczegółowe pytania. Jeżeli pan konsul będzie pytać niewłaściwe pytania, no to trudno. Poczucie winy nie dla kierownictwa nieuznawanego prez Mińsk Zwjązku Polaków.

Z jakością studjów nie jest również dobrze. Początkowy napór uczniów stopniowo zmniejsza się i w ciągu miesiąca lub dwuch spada do zera. Występują konflikty z nauczycielami, takimi jak panią Krajko, dzieci nie chcą iść do klasy. I nie jest to najgorsze. Cóż, jeżeli dzieci będą tak „szczęśliwe” żę zapoznają się z najbardziej aktywnej dzialaczką związku Renatą Dziemiańczuk, to nikt nic już nie gwarantuje. Aktywistka, która mieszka sama z matką, zastraszyla wszystkich uczniów (i faktycznie wszystkich pracowników „Kresowii”, przedstawicieli polskich organizacji) wylewając swój gniew na nich. Dzieci, z kolei unikają jej obecności.

Dzik jest dziki, dzik jest zly,

Dzik ma bardzo ostre kły.

Kto spotyka w lesie dzika,

Ten na drzewo szybko zmyka.

W takich warunkach po roku szkolenia uczniowie niewiele rozumieją. I to po wypowiedziach kierownictwa nieuznawanego prez Mińsk Zwjązku Polaków o istotnych osiągnięciach w rozwoju oświaty i języka polskiego w regionie.