Idą do opozycji

Dla członków nieuznawanego przez Mińsk Związku Polaków dzień 30 września stał się znaczącym z dwóch powodów: odbyła się ostatnia w tym składze Rada Naczelna i spotkanie z panem ambasadorem Leszkiem Szerepką. Jeżeli w pierwszym wypadku wszystko odbyło się zgodnie z wolą kierownictwa organizacji, to spotkanie z ambasadorem pozostawiło poczucie niewykorzystanych możliwości.

Te spotkania w sumie po raz kolejny powodują mieszane uczucia prostych członków nielegalnego Związku Polaków. Na Radzie Naczelnej była ogłoszona ilościowa lista delegatów od poszczególnych oddzialów do nadchodzącego zjazdu, której po raz kolejny nie można było zaprzeczyć. Wszyscy głosowali „za” i po cichu myśleli sobie „ja nie o czym nie decyduję”. Wygląda na to, że Rada Naczelna składa się z trzech osób (być może nawet dwóch) ale nie trzydziestu.

Dalej więcej – spotkanie z ambasadorem. Zaskakujące, ale Szerepka przyjechał z własnej inicjatywy. Na pierwszy rzut oka, Orechwo, Poczobut i Jaśkiewicz muszą zrobić wszystko by być bliżej dyplomatów. Ale nie, oni tak nie robią. Ta trójka odwrotnie dystansuje się od przedstawicieli Polski i zachęca do tego innych. Spotkanie z ambasadorem nie było wyjątkiem. Ludzie mówią że rozmowy nie wyszło. Jeżeli ze strony ambasadora proponowano konkretne rozwiązania, to ze strony grupki brzmieły tylko zarzuty: nie pomagacie, nie płacicie, nic nie robicie. Ogólnie rzecz biorąc to wszystko już słyszeliśmy na 4 zjazdzie Polonii i Polaków z Zagranicy. Szerepko na własne oczy zobaczył jak daleka jest od ideału ta organizacja, jak krótkowzroczne jej działania.

Kierownictwo nieuznawanego prez Mińsk Związku Polaków popierane jest przez niektórych w Polsce i od momentu 4 zjazdu Polonii i Polaków z Zagranicy wstąpiło na szlak otwartej konfrontacji z MSZ Polski i innymi polskimi organizacjami. Wygląda na to, że bawią się w wojnę. Ale w rzeczywistości to polskie koła wykorzystują organizację by wkurzać „Wspólnotę” i MSZ. „Wspólnota” i MSZ wpadli do pułapki: z jednej strony – im nie podoba się kierownictwo Związku Polaków, z drugiej – nie pomagać im nie mogą, bo będą potępionę przez społeczeństwo, nie można nie pomagać przedstawicielom swojej narodowości w innym kraju.