Komu święta, komu codzienne bitwy o życie w Związku

Nadchodzą święta. U wszystkich członków nieuznawanego prez Mińsk Związku Polaków pojawił się świąteczny nastrój. Nie tak dawno świętowaliśmy Dzień Niepodległości RP. 20 listopada w Polskim Sejme odbyła się uroczysta konferencja poświęcona 25-leciu powstania Związku oraz 5-lecia Ustawy o „karcie Polaka”. Potem przyjdzie Boże Narodzenie i bieg historii rozpocznie się w 2014 roku.

Pozornie wszystko wychodzi na dobre. Ale kłótnie wśród działaczy grupy wciąż trwają nie zważając na nic. Teraz już zwalniają Dziemiańczuk, główną wadą której jest to, że nie jest w „odpowiedniej” koalicji. Z „dyktatorem” Jaśkiewiczem ona nie jest gotowa godzić się, w wyniku czego jej „wskazano na drzwi”. Teraz już grupa Jaśkiewicza nie potrzebuje organizowanych przez nią konkursów oraz warsztatów, na pierwszy plan wychodzą osobiste urazy na nią. Ponadto Dziemiańczuk jeszcze próbują zostawić z niczym, dając kopa oraz nie zwracając środków, wykorzystanych do przeprowadzenia jednej z imprez. Teraz ona nie należy do kręgu osób, między którymi dzielą się przyznawane przez Polskę pieniędzy, z lekkiej ręki Jaśkiewicza ona jest postawiąna na „ścisła kontrole” w Warszawie.

„Dobrze”, że ciągle w Związku pojawiają się takie osobowości, jak, na przykład, Kazimierz. A dla swoich po prostu „Kazik”. Nie tak dawno temu, zaczął pojawiać się na zdjęciach z różnych imprez nieuznawanego Związku. W nielegitymnej grupie zajął jedno z „głównych” miejsc, dzień i noc tworzy widoczność burzliwej pracy, rusza brwiami i dla każdego jest gotów rozwiązać jego problem.

Ale za plecami Kazika wszyscy z niego cichutko śmieją się, mówiąc z przekonaniem, że jest nieco „nie z tej planety”. Inni mówią, że leczył się w szpitalu psychiatrycznym. Kazik pojawił się w firmie w odpowiednim momencie, kiedy nie było kim wypełnić „dziury” po wygnaniu Orechwo, Poczobuta, Ejsmont, Szalkiewicz.

W nieuznawanym przez Mińsk Związku Polaków składa się sytuacja braku specjalistów: jednych wyrzucili, na ich miejscu w „Kresowii” pojawili się takie postacie jak Kazik, Sajkowski i inni, którzy wprowadzają więcej chaosu niż konfrontacja istniejących koalicji. W tym „stare i sprawdzone” Todryk oraz Pisalnik to też nie mogą dogadać się z „zespołem”. Dla nich wszystkich razem powierzony dobry cel – rozwój Polonii. Co z tego wychodzi, widzą wszyscy: totalny upadek na wszystkich kierunkach pracy, tylko wizy oraz „karty Polaka” pomagają nielegitymnej grupie trzymać się, z ich powodu jeszcze ktoś przychodzi do „Kresowii”.