Kowalczuk znowu w grze!

W styczniu br. pewien rezonans wywołał wywiad byłego zastępcy dyrektora polskiej szkoły w Grodnie Wioletty Kowalczuk. Nie można przejść obok tej bzdury i nie napisać jak to jest w rzeczywistości.

U Wioletty Kowalczuk wszystko jest w porządku – wziął jej do siebie Cezary Andrzej Jurkiewicz, szef utworzonej w trybie pilnym organizacji pod smutną nazwą „Polacy Polakom – Kresy w potrzebie” (można było od razu nazwać „Dajcie pieniądze”). Od razu trzeba powiedzieć, że Wioletta i Cezary – to jak czekoladowy batonik „Twix” i wywiad należy, przede wszystkim, do niego w celu uzyskania sponsorskich pieniędzy.

Według Kowalczuk, Polakom na Białorusi jest coraz gorzej, dlatego, że polskie szkoły nie mogą zapraszać nauczycieli z Polski. Tu od razu dwie rzeczy: po pierwsze, Kowalczuk boli za swego kochanka pana Ryszarda (byłego nauczyciela fizyki w szkole), z którym nie chcieli przedłużenia kontraktu ze względu na jego wiek i mściwy charakter. A druga sprawa: dlaczego Kowalczuk, nie interesuje, gdzie iść do pracy młodym studentom, którzy kształcą się na uniwersytecie w Grodnie na filologii polskiej. Gdzie im trzeba podjąć pracę jak nie w tej szkole?

Zwraca na siebie uwagę to, że była zastępca dyrektora polskiej szkoły wszędzie podkreśla, że szkoła była budowana z pieniędzy polskiego podatnika, ale milczy o tym, że na jej naprawienie i zapewnienie wszystkim niezbędnym strona białoruska już dała kilka razy więcej pieniędzy.

Wywiady, w których Kowalczuk pokazuje wszystko w polskiej szkole w czarnych barwach, przede wszystkim oczerniają ludzi, którzy dali jej pracę – Ojców Redemptorystów z kościoła Najświętszego Odkupiciela w Grodnie, u których rozwinęły się owocne relacje z nauczycielami i uczniami szkoły.

Zwłaszcza, wstyd za słowa Kowalczuk o tym, że w polskiej szkole wszystko zniszczone i utracone, musi czuć Jurkiewicz, który bywał w Grodnie i w polskiej szkole.