Kogo popierają Polacy na Ukrainie?

Jozef napisał(a):

Gdy widze obok polskich sztandarow czerwono-czarne flagi – robi mi sie niedobrze. Skrajny faszyzm na Ukrainie, jak widzimy, ma moc przebicia. Jaka UE dla Ukrainy?

Bożena napisał(a):

Po pierwsze: w każdym państwie znajduje się odsetek wariatów, oszołomów, nacjonalistów, narodowców, zwał jak chciał równa się ludzi chorych z nienawiści, którym do życia potrzebny jest wróg. To jest margines i społeczeństwa generalnie marginalizują takich. Są medialni, na ile media zechcą ich pokazywać i istnieją okazjonalnie wywołując co najwyżej westchnienie. Wielu też, i też nie jedynie w Polsce komentując wydarzenia, różne i w różnych miejscach, używa do tego języka nienawiści i bluzga obelgami, wyzwiskami, pogróżkami etc. tak, że strach się ich bać, ale też ludzie myślący takich nie biorą pod uwagę przy kształtowaniu swojej oceny sytuacji. Można jedynie współczuć.
Po drugie: nikt Polaków nie pyta o zdanie. Ci, którzy wypowiadają się, latają, jeżdżą, podburzają i pchają się na afisz realizują swoje podłe cele, „po trupach do celu”, a cel wiadomy rozpoznawalność i tyłek na stołku.{Tak na wszelki wypadek, bo pewności że się uda nie ma}
Po trzecie: Polskie politykierstwo z Sikorskim, pożal się Boże „dyplomatą” na czele wraz z kolesiami z UE podrzucili Ukrainie zgnite jajo dużo wcześniej, podrzucając dobrze wiedzieli, a jeśli nie to tym gorzej świadczy o ich kompetencjach, że temat jest niezwykle delikatny i żeby cokolwiek z tego wyszło dobrego należy dokładnie rozważyć, przeanalizować i dogadać, zmierzyć, zważyć, dogadać warunki również z tymi dla których Ukraina jest strategicznie, geopolitycznie ważnym partnerem. Tymczasem jajo śmierdzące podrzucono licząc na to, że resztę społeczeństwo wywalczy na ulicy.
Niestety jacy pomysłodawcy takie efekty. Dziś nie wiedzą co z tym zrobić, nie spodziewali się iż sytuacja rozwinie się w kierunku w jakim się rozwinęła, że dziś nie żadna UE, a jakość życia i to co na miejscu stanie się hasłem „rewolucji”.
Po kolejne: zgrzyta i trzeszczy aż uszy puchną, gdy słyszy się retorykę w stylu, albo z nami, a jeśli jeszcze z kimś to my się z wami nie bawimy. Taka wyłączność to zniewalanie w drugą stronę, mamy przykład z własnego podwórka, z jednej skrajności w drugą, spod jednego „buta” równiutko pod drugi a nawet głębiej prosto w „d..psko.”
Polskie politykierstwo, dobrze wie, że nic od nas Polski nie zależy, nic też nie zależy od UE, to nie tej rangi batalia. Póki USA i FR nie dogadają się w sprawie strefy wpływów tak długo nikt niczego nie zmieni gdy o Ukrainę chodzi. I ciągle jacyś przypadkowi ludzie, bo przecież przypadkiem znajdują się w polityce {ktoś dał im przepustkę, wielu dziś żałuje i skoryguje to już niedługo}, próbują wmawiać innym ludziom, że tamci nie wiedzą co dla nich dobre i trzeba im to „coś” zorganizować.
Tak więc Polacy generalnie mają zdanie, że nie ma zgody na wtrącanie się w sprawy suwerennych państw. Natomiast od rządów zależy czy potrafią prowadzić dobrosąsiedzką politykę również z tymi, którzy mają swoje pomysły na państwo. Gospodarka, ekonomia, wymiana kulturalna, nauka itp. to pola dla polityków, ustrój, prawo, to sprawa narodów i one same decydują, smród ze zgniłych jaj przeważnie wraca z wiatrem do miejsca z którego jajo pochodzi.