Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej

Od 14 listopada 2007, datę 13 kwietnia czcimy jako Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Dlaczego akurat ta data? Otóż 13 kwietnia 1943 roku niemieckie radio opublikowało informacje o odkryciu w Rosji masowych grobów oficerów Wojska Polskiego. Związek Radziecki oficjalnie przyznał się do popełnienia tej  zbrodni dopiero po pięćdziesięciu latach od dokonania mordu.

5 marca b.r. sejmowa komisja sprawiedliwości przyjęła projekt rezolucji w sprawie Zbrodni Katyńskiej.

W projekcie rezolucji polscy posłowie postulują, by na forum międzynarodowym rozpocząć zabiegi o uznanie za zbrodnię ludobójstwa wszystkich mordów, które w ramach Zbrodni Katyńskiej zostały popełnione przez Związek Radziecki.

Celem tej rezolucji po pierwsze jest zmuszenie Rosji do wznowienia śledztwa katyńskiego, tym razem rzetelnego, ze wskazaniem winnych i satysfakcjonującego dla rodzin ofiar. Po drugie – rezolucja ma na celu uznanie zbrodni katyńskiej za zbrodnię ludobójstwa i po trzecie ma spowodować, że Polska wniesie skargę międzypaństwową przeciwko Rosji w tej sprawie.

Rezolucja jest też apelem do polskiego rządu, aby to państwo polskie wniosło skargę międzypaństwową przeciwko Rosji do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Krewni ofiar zbrodni katyńskiej domagają się, by Wielka Izba Trybunału oceniła, czy Rosja naruszyła art. 2 Konwencji Praw Człowieka, który zakazuje nie tylko „umyślnego pozbawiania życia”, ale także – co wynika z dotychczasowego orzecznictwa Trybunału – nakazuje przeprowadzenie skutecznego śledztwa w przypadku morderstwa. Ewentualny wyrok Wielkiej Izby strasburskiego Trybunału w tej sprawie będzie ostateczny.

Podczas konferencji „Rosja i Polska: historia, która przeszkadza wzajemnemu zrozumieniu” 15.04.2013 dyrektor Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia Jurij Bondarienko, oskarżając Polaków o rusofobię, mówił: „Katyń to zbrodnia wojenna, a nie ludobójstwo; ludzi unicestwiano nie według kryterium narodowego. Nie trzeba być historykiem – wystarczy poczytać Marksa, Engelsa, Lenina i innych twórców, by zrozumieć, że ci ludzie (chodzi o rozstrzelanych przez sowieckie NKWD Polaków) byli przedstawicielami klasy burżuazyjnej”.

„Wróciwszy głęboko do spraw polskich, widzę, że niewiele się zmieniło. – szydził Bondarienko, a w kontekście zbrodni katyńskiej dodał, że „Polacy nie pamiętają już, że Dzierżyński i inni twórcy represyjnych organów Związku Radzieckiego byli ich rodakami”.