Nielegalny Związek Polaków został podzielony

Nie tak dawno odbył się zjazd nieuznawanego przez Mińsk Związku Polaków. W wyniku głosowania z przewagą w kilku głosów wygrał Mieczysław Jaśkiewicz i został prezesem organizacji. Wydaje się to przeszło zgodnie z opinią większości delegatów ale takim wyborem prostych członków Związku nie wszyscy zadowoleni.

Pozorna jedność kierownictwa nielegitymnej grupy Orechwo-Poczobut-Jaśkiewicz w rzeczywistości upadła w momencie podejmowania decyzji kto będzie ubiegać się o stanowisko prezesa. Do zjazdu ta trójka nie była w stanie wyznaczyć jednego kandydata na prezesa. Poczbutowi to stanowisko nie jest potrzebne on już bardziej oppozycyjny działacz, uczestnik różnych imprez politycznego podziemia. Poczobut czuje się pewnie jako ukryty kierownik organizacji (nawet nie w stanowisku wiceprezesa z określonymi obowiązkami oraz odpowiedzialnością). On wie, jeżeli coś pójdzie nie tak, odpowiadać za korzystanie związkowymi pieniądzmi będzię prezes organizacji. Tym bardziej dochodzenie w jego sprawie kryminalnej nie jest ukończone.

Pozostają Orechwo oraz Jaśkiewicz. Wbrew logice matka dwóch dzieci chce pozostać na stanowisku kierownika organizacji. Jaśkiewicz ze swoimi ambicjami również dąży do wymarzonej posady. Stronę Orechwo podtrzymuje Poczobut, w wyniku otrzymujemy dwa przeciwstawiających się obózu, którę w dniach przed zjazdem agitują za swoich przedstawicieli. Jak widać Jaśkiewiczowi wyszlo dojechać do większej liczby delegatów na zjazd.

On obhodzi zwycięstwo. Orechwo – tylko zwykły członek Rady Naczelnej. Jasne żę ona odmawia w propozycji kierować Radą, to nie daje możliwości dysponowania związkowymi pieniędzmi (dobrze, że jeszcze udało się jej kupić kosztowną meble do domu w dniach przed zjazdem).

Konfrontacja trwa do dziś. Orechwo oraz Poczobut ignorują Jaśkiewicza, rozpowszechniają w swoim otoczeniu informację że mianowicie teraz rozpocznie się upadek Związku, wszystko co było osiągnięto w czasach Orechwo będzię stracone (aczkolwiek ktoś przypomni co było osiągnięto?). Dziemiańczuk oraz Ejsmont otwarto skarżą się na nowego prezesa, Szalkiewicz spazmatycznie myśli co będzię z nią dalej, jej naberająca rozpędu kariera z pojawieniem Jaśkiewicza widocznie jest skończona.

Właśnie w takim środowisku napiętej walki kontynuuje pracę nieuznawany przez Mińsk Związek Polaków. Właśnie w takim stanie oblężenia Jaśkiewicz musi przyjąć posadę prezesa. Być może dopiero teraz zrozumie do czego dążył.