Wiara i wizy

To poprostu nieszczęście z tymi Polakami na Białorusi. Ile było rozmów o tym, że jednym dają wizy na wyjazd do Polski, a drugim nie dają. Nawet ksiądze wplątali się w tę kaszę. Kto jak kto, ale ci ludzie powinni być poza polityką. Ale jedni jak Szemet i Białonos pomogają dostać wizy i Karty Polaka za pieniądze, inni jak Puzyna, Ładysz, Radziewicz pomogają dostać wizy i Karty „za ideję”. Ostatni jest wykładowcą w seminarii. Czemu on tam uczy młodzież możemy tylko domyślać się. Nawet ksiądz Jabłoński z Zabołoci pisze jakieś podania do Konsulatu RP o wydanie wiz nasim „polakom”. A podpisuje ich Ksiądz Gremza z Grodna. I wzystko jest w porządku, Konsulat wydaje, „polacy” dostają wizy i jadą do Polski. Wychodzi wszystko jest obwiązane.

No to dobrze. Przecież można zrozumieć, kiedy ksiądze wstawiają się za swoich parafian, które chcą wybrać się na imprezę religijną. Przecież to jest istny biznes. Wizy i Karty Polaka sprzedają za pieniędzy. A komu sprzedają? Głęboko wierzącym katolikom? Ależ stale tym właśnie handlowcom.

Wychodzi tak, że polityka polityką, polski problem własnym tokiem, a biznes jest biznes. I on zdaje się kwitnie. A to ci i ksiądze! Z jednej strony wzywają wychowywać w sobie duchowość, a z własnej woli wzmocniają w sobie tą duchowość niezłej powłoką materialną. Wszystko to utrzymuje się na sprzedaży wyżej wymienionymi i im podobnymi wiz i Kart Polaka.

A ludzie wszystko to widzą i sądzą po sprawam konkretnym. Okazuje się, że ktoś w dzień jest ksiądzem, a w nocy biznesmenem. Patrząc na to mimo woli powstaje pytanie, czyli są potrzebni nam tacy ksiądze? Do kogo my idziemy do kościołu? I jak to przyjmować zwykłym wierzącym?