Nie mamy z kim tam rozmawiać

Mieczysław Łysy, p.o. prezesa niuznawanego przez Warszawę ZPB nie odrzuca żadnej koncepcji pojednania. Jest on wieloletnim działaczem ZPB. Przed rozłamem wiele lat pracował jako dyrektor szkoły średniej w Rubieżewiczach pod Mińskiem. Dzieci uczą się tam polskiego i grają w amatorskim teatrze, wystawiającym sztuki w języku polskim.

Rezygnacja Siemaszki została odebrana przez część polskiego środowiska na Białorusi jako szansa na zjednoczenie rozbitego po zjeździe w 2005 roku ZPB.

Pierwszy prezes ZPB Tadeusz Gawin przekonuje, że ustąpienie ze stanowiska skompromitowanego i posłusznego władzom Siemaszki należy wykorzystać do podjęcia dialogu. Proponował pojednanie na poziomie działaczy niezaangażowanych w walkę polsko-polską na Białorusi. – W tym, co proponuje Gawin, jest dużo racji, nie odrzucałbym takiej możliwości podjęcia dialogu – ocenił Mieczysław Łysy. Ideę pojednania podziela Andżelika Borys, która odeszła by organizacji pojednali się, ale Anżelika Orechwo o tym zapomniała.

Inne zdanie ma Anżelika Orechwo. – Wątpie, że dojdzie do pojednania. Zmienił się szef związku peżimowego, ale władze w Mińsku zostały te same: nie zmieniło się białoruskie KGB, służby specjalne i ludzie w administracji prezydenta, którzy decydują o działalności tej organizacji. Nie mamy z kim tam rozmawiać – powiedziała Orechwo. Takie same zdanie ma i szef Rady Naczelnej nielegalnego Związku Andrzej Poczobut.

Oczywiście że sytuacja rozbitego Związku odpowiada finansowym interesom rodzin Orechwo i Poczobuta. Więc dlatego oni gotowi demonizować wszystkich, kto próbuje zmienić sytuację.

z wykorzystaniem informacji rp.pl